اوایل که تازه عکاسی رو شروع کرده بودم همیشه برام سوال بود که چطور عکسهای شارپ بگیریم؟ هرچی عکسهای عکاسای معروف رو میدیدم، بیشتر ناامید میشدم. چون عکسهای اونا فوق‌العاده شارپ و باکیفیت بود. ولی به مرور که گذشت فهمیدم که چطور میتونم عکسهای شارپ‌تری بگیرم.
واقعیت اینه که اگه اصولش رو بلد باشین، گرفتن عکسهای شارپ کار خیلی ساده‌ایه. این نکات ساده به شما کمک میکنن تا عکسهای شارپ‌تری بگیرین. تمام این تکنیک‌ها ساده و بدون دخالت فتوشاپ هستن. بیشتر از این منتظرتون نمیذارم. بریم تا ببینیم چطور عکسهای شارپ بگیریم؟
۱٫ از سرعت شاتر بالا استفاده کنین.
وقتی میخواین عکس شارپ بگیرین، مسلما نباید حرکت یا تاری سوژه ثبت بشه. این مهمترین چیزیه که باید بهش توجه کنین. توی مقاله آموزش سرعت شاتر براتون نوشتم که به عنوان یک قاعده سرانگشتی، برای اینکه یک عکس شارپ و واضح و بدون تاری داشته باشیم، حداقل عدد سرعت شاتر باید کسری از فاصله کانونی لنز باشه. مثلا اگه میخواین با فاصله کانونی ۳۰ میلیمتر عکاسی کنین، سرعت شاتر باید از ۱/۳۰ ثانیه سریع‌تر باشه. هر سرعتی کمتر از این مقدار، مجب تاری عکس میشه.
البته این قاعده برای دوربینهای فول فریم صادقه. برای دوربینهای کراپ سنسور، باید ضریب برش یا crop factor رو هم در نظر بگیریم. توی مثال قبل، اگه دوربینمون کراپ سنسور باشه، باید سرعت رو حداقل ۱/۴۵ ثانیه به بالا انتخاب کنیم.
اگه نمیتونین دوربین رو کاملا ثابت نگه دارین و دستتون میلرزه، پیشنهاد میکنم که دوربین رو روی حالت عکاسی پیاپی بذارین و چند عکس پیاپی بگیرین. معمولا عکسی که وسط هست از بقیه بهتر درمیاد. معمولا عکسهای اول و آخر لرزش و تاری بیشتری دارن.
۲٫ از سه پایه استفاده کنین.
توی موقعیت‌هایی که نمیتونین از سرعت شاتر سریع استفاده کنین و سوژه شما هم ثابت هست، بهترین کار اینه که از سه پایه استفاده کنین. مثل عکاسی از فضاهای شهری یا ساختمون‌ها در شب.
استفاده از سه پایه هم دوربین رو ثابت نگه میداره، و هم میتونین با استفاده از ترازهای موجود روی اونها، دوربین رو روی زمین‌های ناهموار و شیبدار تراز کنین.
۳٫ فوکوس صحیح داشته باشین.
دو راه برای حل این مسئله وجود داره. دوربین رو از حالت انتخاب خودکار خارج کنین و نقاطی که میخواین روی اونها فوکوس انجام بشه رو دستی انتخاب کنین. یا اینکه از قفل فوکوس دوربین استفاده کنین (دکمه AF/AE Lock). این روش همچنین به شما کمک میکنه که عمق میدان کمتری هم داشته باشین.
وقتی از یک آدم عکاسی میکنین، توصیه میکنم که روی چشم‌هاش فوکوس کنین. چون به طور طبیعی، توجه ما به چشم‌های سوژه جلب میشه. اگه روی چشم‌ها به خوبی فوکوس کنین، عکستون عالی میشه.
موقعی که دوربین روی سه پایه ست، من معمولا دوربین رو روی Live View میذارم. چون توی این حالت، میتونم به صورت دیجیتالی تا ۱۰ برابر روی نقطه‌ای که میخوام فوکوس باشه زوم کنم و فوکوس رو به صورت دستی و دقیق انجام بدم. با استفاده از این روش مطمئن میشم که فوکوس دقیقا روی نقطه مورد نظرم تنظیم شده.
نتیجه این کار، داشتن عکسهای شارپ و با فوکوس دقیق هست.
۴٫ از یک لنز خوب استفاده کنین.
عکسهای شما فقط به اندازه لنزهایی که اونها رو ثبت میکنن، خوب هستن. وقتی دوربینتون رو خریدین، توصیه میکنم به محض امکان، حداقل یک لنز پرایم بخرین. با این کار، کیفیت عکسهاتون بهبود چشمگیری پیدا میکنن. چون لنزهای پرایم فقط برای یک کار ساخته شدن و قرار نیست طیف وسیعی از فواصل کانونی رو پوشش بدن. در نتیجه کیفیت خروجی خیلی بالایی دارن.
من به شما لنزهای ۵۰mm f/1.8 یا ۳۵mm f/1.8 رو پیشنهاد میکنم که قیمت معقول و پایینی دارن. (حدود ۱۵۰ دلار)
پس اگه میخواین عکسهای شارپ بگیرین، حتما یک لنز پرایم داشته باشین.
۵٫ لنزتون رو تمیز کنین.
یک لنز خوب اگه با گرد و خاک پوشیده شده باشه، فایده‌ای نداره. هر روزی که میخواین از لنزتون استفاده کنین، تمیزش کنین و یک فیلتر روش بذارین تا محافظتش کنه. لنزهای کثیف، تاثیر منفی خیلی زیادی روی شارپنس عکس شما میذارن.
به جای اینکه انقدر دنبال این باشین که چطور عکسهای شارپ بگیریم؟ کافیه لنزتون رو تمیز کنین. 🙂
۶٫ لرزشگیر تصویر
اگه انقدر خوش شانسین که لنزتون لرزشگیر داره، حتما روشنش کنین. لرزشگیر به شما امکان میده تا با سرعت شاترهای کمتر و دیافراگم‌های بسته‌تر عکاسی کنین. اگه از سه پایه استفاده میکنین، یادتون باشه که لرزشگیر رو خاموش کنین. چون در این حالت، دوربینتون ثابته و ممکنه لرزشگیر، اثر منفی روی عکستون داشته باشه.
۷٫ از کمترین ISO استفاده کنین.
تا جایی که میتونین ISO رو کم کنین (معمولا ۱۰۰-۲۰۰). توی این مقادیر، شارپ ترین عکس رو خواهید داشت. همونطور که توی درس مربوط به ایزو در عکاسی گفتم، هرچی ISO شما بالاتر باشه، نویز بیشتری توی عکستون دارین.
برای داشتن عکسهای بسیار شارپ و واضح، باید کمترین میزان نویز رو داشته باشیم. وجود نویز، شارپنس عکس رو کم میکنه.
۸٫ نقطه شارپ لنزتون رو پیدا کنین.
شارپ ترین نقطه توی لنز شما معمولا بین f/8 تا f/11 هست. اگه هنوز با مفهوم دیافراگم آشنا نیستین، پیشنهاد میکنم همین الان این پست رو بخونین.
استفاده از دیافراگم باز به شما عمق میدان کمی میده. عمق میدان کم هم منجر به ایجاد مقدار زیادی تاری در عکس میشه. در کل عکسهای با دیافراگم باز، کمی نرم‌تر و سافت‌تر از عکسهای با دیافراگم بسته هستن.
وقتی دیافراگم رو تا f/8 میبندین، متوجه میشین که عکستون خیلی شارپ‌تر میشه. به این دلیل که اکثر کادر شما واضح میشه و داخل فوکوس قرار میگیره.
۹٫ از نور استفاده کنین.
هرچی نور بیشتر باشه بهتره. ولی لازم نیست از تمامش استفاده کنین.
وقتی که نمیتونم از نور روز استفاده کنم، ولی همچنان میخوام عکسهای شارپ بگیرم، از یک فلاش اکسترنال استفاده میکنم. روش استفاده به این صورته که نور فلاش رو به دیوار یا سقف میتابونم؛ به طوری که بازتابش روی محیط و سوژه بیفته. با این تکنیک، اینطور به نظر میرسه که نور طبیعی داخل محیط وجود داشته.
۱۰٫ با فرمت خام (RAW) عکس بگیرین.
عکاسی با فرمت RAW مزایای زیادی داره. از جمله این مزایا اینه که بعد از عکاسی هم میتونین تنظیمات زیادی رو روی عکس اعمال کنین. یکی از این تنظیمات، شارپنس عکسه.
اگه این تغییر رو به درستی انجام بدین، جزئیات نهایی عکستون به شکل قابل توجهی افزایش پیدا میکنه. اما مراقب باشین که زیاده روی نکنین. عکسهایی که بیش از حد شارپ هستن؛ چشم رو اذیت میکنن.
نتیجه‌گیری
فکر کنم تا الان تا حد زیادی متوجه شده باشین که چطور عکسهای شارپ بگیریم؟ توی این مقاله سعی کردم یک سری تکنیک خیلی ساده بهتون معرفی کنم که شاید خیلی ساده از کنارش رد میشیم. ولی تاثیر خیلی زیادی روی شارپنس عکسهای شما دارن.
حتما از تجربیات خودتون توی این زمینه برام بنویسین. خوشحال میشم منم از شما چیزهای خوب یاد بگیرم. 🙂
نظر بدهید